تغییرات آب و هوایی ناشی از افزایش انتشار دی اکسید کربن تا سال 2100 میتوانند اکوسیستم زمین را تغییر دهد. در این راستا، طرحهای مختلفی به ویژه استفاده از دوچرخه و خودروهای برقی ارائه شدهاند که میتوانند تا سال 2050 تولید دی اکسیدکربن را 60 درصد کاهش دهند.
به گزارش مهر، یکی از راههای تغییرات اقلیمی و آب و هوایی، افزایش انتشار گازهای گلخانه یو به ویژه دی اکسید کربن است که میتواند از راههای مختلفی به ویژه استفاده از خودروهای دارای موتورهای سوخت فسیلی افزایش یابد.
تحقیقات مرکز تحلیل اطلاعات دی اکسیدکربن وزارت انرژی آمریکا نشان میدهد که در سال 2010 یک رکورد بالا در انتشار دی اکسید کربن ناشی از سوختهای فسیلی، اشتعال و تولید سیمان به ثبت رسیده است.
برپایه این اطلاعات، در سطح جهانی 9.139 تراگرم کربن اکسیده از این منابع منتشر شده است. یک تراگرم برابر با یک میلیون تن است.
این کربن اکسیده با افزوده شدن حجم وسیعی از مولکولهای اکسیژن به دی اکسید کربن تبدیل و در نتیجه بیش از 33.5 میلیارد تن دی اکسید کربن وارد اتمسفر شده است.
تازهترین اطلاعات لابراتوار Jet Propulsioناسا که در مجله علمی تغییر اقلیم منتشر شده است، حکایت از آن دارند که تغییرات آب و هوایی تا سال 2100 حداقل نیمی از مناطق زمین با پوشش گیاهی را تغییر خواهند داد و 40 درصد از اکوسیستم را به شکل دیگری تبدیل می کنند. برای مثال، جنگل گیاهان پهن برگ به توندرا و علفزارها به بیابان تغییر شکل میدهند.
این محققان مدلی را مورد بررسی قرار دادند که توضیح می دهد چه گیاهانی با چه نوع اقلیمی سازگار می شوند. به این ترتیب توانستند تغییرات دما و بارش را در دهه های آینده پیش بینی کنند.
حاصل این پیش بینیها نقشهای از مناطق حساس سیاره زمین است که نشان میدهد تقریباً 30 درصد از پوشش گیاهی تمام نواحی دنیا دستخوش تغییر میشوند و به خصوص نیمکره شمالی با تغییرات اکوسیستمی ریشهایتری مواجه خواهد شد.
جان برگنگرن، یکی از مولفان این تحقیق توضیح داد: این بررسیها روش جدیدی از نگاه به تغییرات اقلیمی را شرح میدهند. هرچند هشدارهای مربوط به ذوب یخها و افزایش سطح دریا مهم هستند اما نتایجی که این تغییرات بر روی اکوسیستم میگذارند مهمترند.
نتایج تحقیقات دیگری که توسط محققان دانشگاه میدسوئد انجام و در مجله Landscape منتشر شد، نمونه دیگری از آنچه که میتواند در اثر تغییرات آب و هوایی رخ دهد را نشان میدهد.
این محققان در بعضی از مناطق کوهستانی در سوئد که زمانی پوشیده از یخ بودند اما اکنون ذوب شدهاند، فسیلهایی از درخت فان و درخت کاج را یافتند که 4 هزار و 400 سال قدمت دارند.
لیزا اوبرگ، سرپرست این تیم تحقیقاتی اظهار داشت: در آن عصر، دما در حدود 3.5 درجه بالاتر از حال حاضر بود. شرایطی که میتواند در آیندهای نزدیک تکرار شود.
اتحادیه اروپا هدف جدیدی را پیش بینی کرده است که براساس آن اگر تمام شهروندان در فضاهای شهری به جای استفاده وسایط حمل و نقل عمومی از دوچرخه استفاده کنند میتوان تا سال 2050 در حدود 60 درصد دی اکسید کربن کمتری تولید کرد.
این آمار که در گزارش فدراسیون دوچرخه سواران اروپا ارائه شده است نشان میدهد که چگونه انتشار آلایایندههای تولید شده از وسایط حمل و نقل عمومی در سالهای اخیر 36 درصد افزایش یافتهاند.
به گفته این محققان، اگر هر شهروند به جای استفاده از خودروی شخصی یا اتوبوس حداقل 5 کیلومتر در روز از دوچرخه استفاده کند، بین 33 تا 72 میلیون تن دی اکسید کربن صرفه جویی میشود.
بنویت بلوندل، محقق فدراسیون دوچرخه سواران اروپا در این باره توضیح داد: متقاعد کردن مردم به استفاده از دوچرخه نسبت به ترغیب مردم در استفاده از خودروی برقی سادهتر و اقتصادیتر است، بدین دلیل که خرید یک دوچرخه از دیدگاه اقتصادی مناسبتر از یک خودروی برقی است.
این تحقیق با ذکر مطالعات موردی، دانمارک و هلندرا مثال زده است. براین اساس، در کپنهاگ، پایتخت دانمارک، 36 درصد از مردم (بیش از 180 هزار نفر) برای رسیدن به محل کار یا مدرسه از دوچرخه استفاده میکنند و پیش بینی میشود که این رقم تا سال 2015 به 50 درصد برسد.
کوهل میسپلون، مولف این تحقیق در این خصوص گفت: همچنین نباید هلندیها را فراموش کنیم. چون مردم این کشور نیز دوچرخه سواران مشتاقی هستند.
درحقیقت، آمستردام به خاطر 400 کیلومتر پیست دوچرخه سواری خود شهرت جهانی دارد. همچنین میتوان گفت که دوچرخه در شهر سو از یک محبوبیت طبیعی برخوردار است.
شهرداری این شهر به خاطر ترویج استفاده از دوچرخه، برنامهای را برای محو خودروهای دارای موتورهای با سوخت فسیلی تا سال 2050 ارائه کرده است.
در این راستا، 9 میلیون یورو برای سال آینده برای خرید خودروهای برقی شرکتی اختصاص یافته و پیش بینی شده است که تا سال 2013 ستونهای کوچکی برای شارژ بیش از هزار خودروی برقی در تمام شهر نصب شوند.
برپایه تازهترین آمارها شهروندان چینی رتبه نخست را در مالکیت دوچرخه در سطح جهانی دارند و پس از آنها مردم کشورهای آمریکا ژاپن آلمان هند و ایتالیا قرار گرفتهاند.
این درحالی است که برپایه این اطلاعات، اگرچه 30 میلیون نفر از ایتالیاییها مالک دوچرخه هستند اما آن را در گاراژ نگه میدارند و تنها در آخر هفتهها و یا برای گردش در پارکهای عمومی مورد استفاده قرار میدهند.
درحالی که برای رساندن کودکان به مدرسه و یا رفتن به خرید روزانه، خودروی شخصی همچنان گزینه اول آنها است. به طوریکه این کشور از نظر نسبت تراکم خودرو به جمعیت یکی از رتبههای اول در دنیا را به دست آورده است که برابر با 600 خودرو در هزار نفر (متوسط اروپا 463 خودرو در هزار نفر) است.
یکی از دلایل بی علاقگی نسبت به استفاده از دوچرخه در مصارف غیر سرگرمی، عدم برخورداری از زیرساختهای موجود است. به طوریکه در این کشور پیستهای دوچرخه سواری یا وجود ندارند و یا از شرایط مناسبی برخوردار نیستند.
هرچند در فاصله زمانی سالهای 2000 تا 2010 مسافت پیستهای دوچرخه سواری در این کشور سه برابر شده است باوجود این، جابجایی شهری با دوچرخه در مدت این دهه بدون تغییر و بر روی 3.8 درصد باقی مانده است.
در اروپا امسال نسبت به سال گذشته فروش خودروهای برقی رشد بالایی را به ثبت رسانده است. در این میان، آلمان کشوری است که بیشترین تعداد خریداران این نوع خودروها را به خود اختصاص داده است.
در این کشور در مدت 6 ماه گذشته علیرغم ارائه تسهیلات تنها 380 یورو، هزار و 20 خودروی از این نوع خریداری شدهاند.
نقطه مقابل آلمان، کشور دانمارک قرار دارد که باوجود تسهیلات بالاتر، تنها 283 مدل خودروی برقی در این دوره به فروش رفتهاند.
در ایتالیا که دارای پایینترین رقم تسهیلات است تنها 103 خودروی برقی در سال 2011 ثبت شدهاند. به طوریکه خودروهای برقی تنها 0.01 درصد از مجموع بازار خودروی کشور چکمهای را به خود اختصاص دادهاند.
دبیر کل سازمان ملل از اجرای یک طرح جدید با هدف حفاظت از اقیانوسها در برابر آلودگی و صید بیرویه و نیز مقابله با افزایش سطح آب دریاها که زندگی صدها میلیون انسان را در سراسر جهان به خطر انداخته است، خبر داد.
بان کی مون در تشریح این طرح جدید با عنوان «معاهده اقیانوسها» گفته است که این معاهده شامل رویکرد استراتژیک از سوی این سازمان بهمنظور اقدام بموقع و مقابله مؤثر با وضعیت مخاطره آمیز و بیثبات کنونی دریاهای جهان است. به گزارش خبرگزاری فرانسه که ایسنا نیز آنرا منتشر کرده است، دبیر کل سازمان ملل در این رابطه بر تهدید جدی ناشی از آلودگی، صید بیرویه و پدیده گرمایش جهانی برای آبهای جهان تأکید کرده است.
بان کی مون در سخنرانی خود در کنفرانسی به مناسبت سی امین سالگرد «کنوانسیون قوانین دریایی سازمان ملل» گفت: اقیانوسهای دنیا هر روز گرمتر و وسیعتر میشوند و این تغییرات مهم و گسترده، تأثیر چشمگیر و اجتنابناپذیری روی الگوهای آب و هوایی جهان بر جای میگذارند. همچنین افزایش سطح اسیدیته دریاها، عامل تخریب حیات در اقیانوسهاست و بالا آمدن سطح آب دریاها از سوی دیگر، زندگی صدها میلیون نفر را در سراسر دنیا به خطر انداخته است. به گفته وی، «معاهده اقیانوسها» با هدف بهبود سلامت آبهای جهان و تقویت سیستم مدیریت آنها از طریق اجرای یک طرح عملی با نظارت گروههای مشاور برجسته و بلندپایه ارائه شده است.
پروفسور پرویز کردوانی کویرشناس برجسته ایرانی راهحل مشکل ریزگردهای عربی که جنوب و غرب ایران را تحت تاثیر قرار میدهد پاشیدن ریگ در آن مناطق عنوان کرد.
به گزارش ایسنا، پرویز کردوانی در نشست سرگروههای جغرافی مناطق 19 گانه آموزش و پرورش تهران اظهار کرد: منشا ریزگردهایی که وارد ایران میشوند و زندگی مردم را مختل میکنند شمال آفریقا است ولی این ریزگردها در عراق تشدید میشوند.
وی در ادامه راهحل مشکل موجود را پاشیدن ریگ در مناطق غربی عراق و هورالعظیم دانست و افزود: منطقه هورالعظیم که بخشی از آن در ایران و بخش دیگرش در عراق است باعث تشدید ریزگردهای عربی میشود. بخشی از هورالعظیم که در ایران است دارای نیزارها و پوشش گیاهی است و مشکلی ایجاد نمیکند اما بخشی متعلق به عراق به دلیل سوزاندهشدن نیزارها و عبور و مرور اتومبیلها و تانکرها دچار مشکل شده است.
کردوانی همچنین مالچ پاشی روی مناطق مستعد گرد و غبار را کاری اشتباه توصیف و اضافه کرد: اگر به فرض کشور عراق اجازه بدهد که ما در مناطق شرقیاش مالچ پاشی کنیم این کار از چند جهت اشتباه است. اول اینکه پاشیدن مالچ در مناطق وسیع شرق عراق هزینههای بسیار زیادی دارد، دوم این که مالچ بسیار بد بو است و سوم اینکه مانع نفوذ آب به خاک منطقه میشود و موجب میشود هیچ گونه گیاهی در آن رشد نکند.وی ادامه داد: هم اکنون در بسیاری از مناطق داخل کشورمان، مانند سیستان و بلوچستان، توفانهای ماسهای را شاهد هستیم که به مراتب شدیدتر از گرد و غبارهای عربی است ولی میتوان به راحتی آنها را مهار کرد. زندگی مردم در مناطق جنوب شرق ایران بسیار مشکل است ولی حل آن راه آسانی دارد.
کردوانی در ادامه با اشاره به تحقیقات شخصیاش خاطرنشان کرد: هماکنون در ایران مخروط افکنههای زیادی وجود دارد که میتوان از آنها ریگ استخراج کرد و آنها را در مناطقی که امکان بلندشدن گرد و غبار وجود دارد پاشید. این کار باعث میشود شدیدترین بادها نتوانند گردوغبار محلی را بلند کنند. ضمن اینکه ریگ مانند مالچ که از نفت به دست میآید بوی نامطبوع ندارد و مانع نفوذ آب هم نمیشود.
وی افزود: میتوان با استفاده از ریگهای رنگی، در مناطق بیابانی منطقه توریستی ایجاد و کم کم آنجا را به محلی برای جذب گردشگر تبدیل کرد. آنچه مسلم است به این است که مالچ پاشی در بیابان کار بسیار غلطی است و تکنولوژی قدیمی محسوب میشود.کردوانی در ادامه با اشاره به منشا گرد و غبار در عراق، گفت: مناطق شرق عراق، چون دارای خاکی «لق» هستند مستعد ایجاد گرد و غبار هستند و این گرد و غبارها به وسیله باد به سمت ایران میآیند و هیچ مشکلی برای عراقیها ندارند. گرد و غبار مناطق شرق عراق به داخل این کشور راهی پیدا نمیکند و این مساله همکاری آنها با ما را دچار اشکال میکند.وی در ادامه از یافتن راهی مناسب برای پرآب کردن دریاچه ارومیه خبر داد و افزود: میخواهند آب رود ارس را به دریاچه ارومیه بریزند که کار اشتباهی است چرا که با این کار بیشترین ظلم به کشاورزی دشت مغان میشود. میتوان به راحتی رودخانههای زیادی که از مناطق شمال غربی ایران وارد عراق میشوند و قابلیت ساخت سد هم ندارند به سمت دریاچه ارومیه منحرف و آن را پر از آب کرد.کردوانی در ادامه مناطقی از ایران را برای برداشت ریگ مناسب دانست و افزود: از یزد به سمت بافق، از نایین به سمت انارک و از اردکان به سمت چکچک مناطقی وجود دارند که باد کاری به پوشش آنها ندارد چون پوشششان ریگی است. میتوان در عراق هم مانند این پوشش را ایجاد کرد. ضمنا از زابل هم همین کار را باید کرد. از زمانهای قدیم باد سیستان برای مردم آن منطقه مایه نعمت بود ولی به مرور زمان برایشان مشکل آفرین شده است.
دکتر کردوانی درپایان با رد اخباری که از قول وی دربرخی رسانهها مطرح و عنوان شده بود که گرمترین نقطه زمین، منطقه گندم بریان در شمال بیابان لوت است تصریح کرد: گرمترین نقطه زمین گندم بریان نیست. گرمترین نقطه دنیا، محلی است که حدود 75 کیلومتر از "شهداد" فاصله دارد.
منبع:همشهری آنلاین
تصورش را بکنید شهری که در آسمان و در بالای ابرها شناور است و با نیروی توربین های بادی کار می کند. هر توربین، انرژی باد را تبدیل به الکتریسیته می کند. رویای زیبایی است. هر چند فعلا ممکن است در تخیل ما باشد اما ایده کارخانه های تولید انرژی بر فراز ابرها کم کم در حال محقق شدن هستند.
چارچوب کنوانسیون سازمان ملل درباره تغییرات اقلیمی یا UNFCCC * پیمانی است که در سال 1990 توسط سازمان ملل متحد برای کنترل تغییرات اقلیمی زمین پایهگذاری شد
در نشست سال 1992 سازمان ملل در ریو دو ژانیرو، 154 کشور به عضویت این پیمان درآمدند و تا امروز این تعداد به 192 عضو رسیدهاست.
هدف این پیمان تنظیم کردن میزان گازهای گلخانهای اتمسفر به طوری است که اکوسیستم زمین فرصت بازیافتن چرخه طبیعی خود را داشته باشد.
براساس UNFCCC، کشورهای عضو تشویق میشوند تا برای جمعآوری و به اشتراک گذاشتن اطلاعات در مورد کاهش گازهای گلخانهای تلاش کننند.
این در حالی است که بر اساس این پیمان، هیچ یک از فعالیتهای کشورهای در راستای اهداف پیمان نباید امنیت مواد غذایی و توسعه اجتماعی و اقتصادی را با خطر روبرو سازد.
کشورهای عضو UNFCCC به سه دسته تقسیم میشوند:
کشورهای عضو پیوست یک و دو : کشورهای صنعتی و توسعه یافتهای هستند که بر اساس این پیمان ملزم به کاهش گسیل گازهای گلخانهای از جمله کربن دیاکسید میشوند. اگر اعضای پیوست یک، به اهداف مشخص شده UNFCCC نرسند، باید در فعالیتهای کاهش گسیل سرمایه گذاری کنند.
کشورهای در حال توسعه که هیچ الزامی برای کاهش فوری گسیل ندارند. این امر در اصل برای جلوگیری از کاهش توسعه اقتصادی و صنعتی این کشورهاست.
پیمان کیوتو
پیمان کیوتو یکی از زیر شاخههای UNFCCC است که 37 کشور صنعتی و اعضای اتحادیه اروپا را متعهد میکند تا گسیل گازهای گلخانهای خود را در سال 2008 تا 2012، به 5 درصد این میزان در سال 1990 برسانند.
تفاوت بین پیمان UNFCCC و زیرشاخههای آن که به پروتکل نیز معروف هستند، این است که UNFCCC تنها کشورها را به کاهش گسیل تشویق میکند ولی اعضای عضو پروتکل الزاماً باید به اهداف کاهش گسیل دست یابند.
*United Nations Framework Convention on Climate Change
مشخصات مدیر وبسایت
عناوین یادداشتهای وبلاگ
بایگانی آرشیو ماهانه وبسایت
کلمات کلیدی وبسایت