کـــود یا سم را بصورت مایع یا پودری می پاشند و از مواد شیمیایی برای کنترل علف هرز و مبارزه با آفات استفاده می شود. 

در سمپاشی با تراکتور ( دارای تیریابوم افشانک) نیز الگوی پخش مهم بوده :

نکته: اگر هنگام کار پاشش انجام نگرفت، سوپایهای دستگاه را بازرسی نمود. و در خاتمه هر عملیات سمپاشی دستگاه را تمیز و شستشو نمود،و قطعاتی که نیاز به روغن کاری دارد روغن کار نمود
وسایل سمپاشی

برای انجام سمپاشی، از سمپاش استفاده می شود. سمپاش ها به شکل ها و شکل ها و ابعاد مختلف ساخته می شوند. در سطوح کوچک ( سمپاشی سبزیجات گل ها) از سمپاشی های دستی، سمپاش لوله ای و یا سمپاش پشتی غیرموتوری استفاده می شود.
در زراعت های وسیع و باغات، از انواع سمپاش های موتوری پشتی (اتومایزر) ، سمپاشی های چرخدار، سمپاشی های تراکتوری و یا از هواپیمای سمپاش استفاده می شود.
نکات ایمنی در سم پاشی

نظر به اینکه سموم اثرات زیانبار بر بدن انسان و حیوانات و پرندگان دارند لذا لازم است بااصطلاحاتی که روی برچسب قوطی های سموم مختلف نوشته شده است، آشنا شوید:

به ترکیبات شیمیایی موجود در یک سم تجارتی که دارای خاصیت آفت کشی هستند ماده مؤثر گفته می شود. مثلاً دیازینون 60 درصد امولسیون، دارای 60 درصد ماده مؤثر سمی و 40 درصد مواد همراه غیرسمی است.

مواد همراه یا قابلیت حل شدن محلول را افزایش داده یا به عنوان ترکیبات امولسیون کننده، خیس کننده عمل می نمایند و باعث رنگین شدن سم نیز می شوند.
مقدار سم خالص بر حسب میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن که باعث مرگ حداقل 50 درصد جانوران مورد آزمایش می شود. هر چه عدد LD50 کوچکتر باشد درجه سمیت آن بیشتر است.

الف - نکات ایمنی قبل از سمپاشی :

ابتدا سم باید از نظر سالم بودن آزمایش شود - وسایل مورد نیاز سمپاشی مانند لباس کار – دستکش لاستیکی – عینک دوره دار و ماسک باید آماده گردد – نوع آفت و نوع سم مشخص شده باشد. قبل از استفاده از سم بروشور آن مطالعه شده و طبق دستورالعمل آن اقدام شود – سموم را برای راحتی کار سمپاشی با هم مخلوط نکنید.

ب – نکات ایمنی حین سمپاشی

ج – نکات ایمنی پس از سمپاشی

انواع سمپاش :

سم پاشی دستی :

برای سم پاشی درختان و گیاهان در منازل یا باغ های کم وسعت به کار می رود. کوچکترین اندازه سم پاش آن است که در منازل به کار رفته و اصطلاحاً امشی خوانده می شود. یک اندازه بزرگتر از آن، دارای مخزنی است که بر پشت کارگر سوارشده ولی شیلنگ نسبتاً بلندی دارد. تفنگی سمپاشی در دست کارگر قرار دارد. معمولاً وسایلی برای تنظیم میزان پاشش سم روی این قطعه تعبیه شده است. هر دو نوع سمپاش ذکر شده دارای یک پمپ دستی هستند. با این پمپ که شبیه به تلمبه دوچرخه است . هوای فشرده در بالای سطح مایع مخزن تولید می شود که مایع را با فشار از افشانک خارج می کند. نوع دیگری از سم پاش های دستی وجود دارد که دارای مخزن بزرگتربوده و نمی توان آن را بر پشت حمل کرد. این سمپاش دارای شیلنگ بسیار بلندی است که به تفنگی ختم می گردد. مخزن را در محلی روی زمین قرار داده و مساحتی در اطراف آن را سم پاشی می کنند.
سم پاش موتوری پشتی :

اصول ساختمانی و کاری آن شبیه سم پاش های دستی است با این تفاوت که پمپ موتوری جایگزین پمپ دستی شده است. موتوری دو زمانه با دور بالا و از نوع بنزینی پمپ را به حرکت در می آورد. پمپ، مایع یا گرد را از مخزن به افشانک انتقال داده تا از آنجا به صورت پودر خارج گردد. مخزن سم و موتور مجموعاً بر پشت کارگر حمل می گردند، این سم پاش برای مزارع کوچک و باغات کم وسعت کاربرد فراوان دارد. در مزارع برنج که اکثراً کم وسعت هستند، به خوبی می توان از این سم پاش استفاده نمود. در مخزن این سمپاش می توان سم مایع, گردی یا گازوئیل ریخت، در حالت آخر با تعویض تفنگی به شعله افکن تبدیل می گردد که با آن می توان علف های هرز همراه با آفات و امراض را سوزاند.
سم پاش موتوری دستی :

سم پاش هایی کاملاً شبیه موتوری پشتی هستند ولی مخزن آنها گنجایش بیشتری داشته طوری که نمی توان بر پشت حمل نمود. بدین سبب آنها را روی یک یا دو چرخ حمل و با دست جابه جا می کنند. انواع یک چرخ آن را فرغانی و دو چرخ آن را زنبه ای می نامند.
سم پاش مزرعه ای :

در اندازه و شکل های متفاوتی ساخته شده اند. گنجایش مخزن معمولاً 1000 لیتر و یا بیشتر است. پمپ آن از محور تواندهی تراکتور توان می گیرد. بعضی دارای تفنگی دستی هستند که تراکتور حامل ماشین و کارگر عامل پاشش سم است. ولی معمولاً پاشش سم نیز به طور خودکار انجام می گیرد. سم پاش های مزرعه ای دارای تیرک افشانک هستند. تیرک افشانک لوله ای است نسبتاً طویل که افشانک های متعددی با فواصل حساب شده و با میزان پاشش معینی روی آن سوار می شوند. معمولاً دو تیرک افشانک یکی در طرف راست و دیگری در سمت چپ سم پاش متصل می شوند. طول هر تیرک متفاوت و تا 12 متر هم ممکن است برسد.
سم پاش های باغی :

سم پاش های باغی فاقد تیرک افشانک طویل بوده بلکه به صورت دایره یا نیم دایره ساخته شده اند. چون سم باید عمودی و به طرف تاج یا در تمام قامت درخت پاشیده شود. از طرفی قطر ذرات سم در سم پاشی باغی بسیار کم است طوری که به صورت پودر پاشیده می شود. بدین سبب این نوع سم پاش را گاهی مه پاش می نامند.یکی از مسائل مهم در سمپاشی مزرعه و باغ باد بردگی سم است.
سمپاشی باید در روزهایی صورت گیرد که باد نوزد در غیر این صورت فایده چندانی نخواهد داشت. بدین سبب در مناطق بادخیز ممکن است فرصت کافی برای سمپاشی فراهم نگردد. سم پاش هایی ساخته شده اند که جریان باد را سد کرده یا خود پره ای از هوا تولید می نمایند تا از بادبردگی سم جلوگیری شود.
انتخاب سم پاش:

انتخاب سم پاش مناسب از اهمیت خاصی برخورداراست. در درجه اول، ظرفیت مزرعه ی ماشین باید متناسب با وسعت مزرعه باشد طوری که بتوان در طی یک یا دو روز عملیات سمپاشی را به اتمام رساند، پس از آن، ریزی ذرات، یکنواختی قطر ذرات و همپوشانی سم باید مورد توجه قرار گیرد. ذرات درشت سم کمتر روی گیاه مانده و بر زمین می ریزند. آنهایی هم که روی برگ مانده اند ممکن است همانند یک ذره بین، اشعه خورشید را متمرکز نموده و برگ را بسوزانند. مضافاً پخش سم روی گیاه یکسان نخواهد بود. ذرات بسیار ریز از طرفی، در معرض باد بردگی شدید قرار می گیرند و لذا ممکن است پوشش یکنواختی روی گیاه حاصل نشده، یا تراکم سم روی بعضی بیش از دیگران گردد. برای شکستن مایع به ذرات ریز باید آن را سوراخ ریز عبور داد. سوراخ هایی به قطر چند میکرون و گاهی کمتر لازم است . خروج مایع از چنین سوراخی بدون اعمال فشار ممکن نیست. برای این منظور باید از پمپ های هیدرولیکی قوی بهره گرفت که فشارهای 100 بار و بیشتر را تحمل نماید. قطعه سوراخ دار را افشانک نام نهادیم. سم خروجی از افشانک بسته به شکل و اندازه سوراخ، الگوی خاصی خواهد داشت که ممکن است مخروطی تو خالی ، مخروطی توپر ، بادزنی و غیره باشد.این الگو را زاویه پخش نامند . 2- گردپاشها ( بیشتر در باغات و درختان) 3- گاز پاشها( بیشتر در جاهای سرپوشیده) 4- گاهی برای مبارزه با دفع علفهای هرز از کلتیواتور استفاده نمی شود ، بلـــــکه با شـعله افکنی ( سمپاشی پشتی ) ، آنها را از بین می برند به این خاطر که اولاً بذور بعضی از علفهای هرز براحتی بر اثر مواد شیمیایی از بین نمی روند. حتی اگر خود گیاه از بین رود ثانیاً بعضی از گیاهان هرز مثل مرغ پس از خشک شدن و یا با مبارزه شیمیایی از بین رفته ولی ریشه شان در خاک باقی مانده که با سوزاندن موجب از بین رفتن آن می گردد. 1- استقرار افشانک در روی بوم ( زاویه دار یا مستقیم) 2- فاصله بین افشانکها 3- ارتفاع تیر یا بوم افشانکها از زمین 1 – ماده مؤثر : 2 – مواد همراه : 3 – 50% LD درجه مسمومیت : 4 – دوره کارنس عبارت است از مدت زمانی که سم می تواند پس از سمپاشی سمیت خود را حفظ کند. این مدت در مورد مالاتیون یک هفته ای است و متاسیتوکس دارای دوره کارنس سه هفته ای می باشد. از خوردن و آشامیدن، استعمال دخانیات پرهیز کنید .در صورت وزش باد، پشت به باد عمل سمپاشی را انجام دهید  برای تهیه محلول سمی، هرگز آن را با دست به هم نزنید . محلول سمی را به بدنتان، محصولاتی که نیاز به سمپاشی ندارند، روی علوفه دام ها نپاشید. فشار سمپاشی را طوری تنظیم کنید که قطرات درشت روی گیاه تشکیل نشود چون باعث سوختگی گیاه می شود. از ریختن محلول سمی در آب های جاری و محل آبشخور حیوانات و استخرهای منابع آبی پرهیز کنید.  اگر پس از سمپاشی بارندگی صورت گیرد سمپاشی باید تکرار شود. ظروف خالی سم را له کرده و مدفون نمایید   دستگاه سمپاشی پس از خاتمه کار شسته و خشک نموده.از ورود اطفال و حیوانات اهلی به منطقه سمپاشی شده جلوگیری نمایید.مناطق سمپاشی شده باید توسط تابلوهای نصب شده مشخص شوند. 1 – موقع سمپاشی سم را بو نکنید. 2- کارگر سمپاش باید پس از پایان کار استحمام نموده ، لباس خود را عوض کند 3-مایع پاشها: دستی ( اندازه های مختلف از امشی خانه تاتلمبه های دستی در گلخانه ها) - موتوری ( پشتی ، زنبه ای ، تراکتوری)

برای پیدا کردن مشکل اصلی زارعین، باید از چند دیدگاه به این موضوع نگاه کنیم :

در وهله اول، می توان گفت که مهمترین مشکل کشاورزان، عدم تنظیم بازار است. متأسفانه کشاورزان کشورمان، برخلاف کشاورزان کشورهای دیگر، از درآمد خوبی برخوردار نیستند. این در حالی است که تولید و تنوع محصولات کشاورزی در ایران از اغلب کشورهای دیگر بیشتر می باشد.

در وهله دوم، می توان به کمبود آب در کشورمان اشاره کرد. وجود کم آبی (تنش خشکی) در کشور سالانه ضررهای زیادی را به کشاورزان وارد می کند.

از موارد دیگر می توان به گرانی نهاده های کشاورزی، پایین بودن میزان ضریب بهره‌ برداری از منابع، کمبود نقدینگی، صنایع تبدیلی، سردخانه‌ها و انبارها.

به این مسأله از بعد دیگر هم می توان نگریست؛ پایین بودن سطح آموزش ‌های حرفه‌ای کشاورزان، یا به عبارت دیگر سنتی بودن کشاورزان و قبول نکردن افکار و روش های جدید