برخی از روش های فرآوری غلات در اینجا ذکر می شوند که برخی از آن­ها متداول و برخی از آنها از کاربرد کمتری برخوردارند. به طور کلی در مورد غلات فرآیند سرد و گرم به کار می رود. فرآیندهای سرد شامل آسیاب کردن، غلتک زدن و غیره می باشد. فرآیند گرم نیز شامل پرک کردن با بخار، غلتک با بخار، میکرونیزه کردن و امثال آن می باشد.

دانه کامل:

خوراندن دانه کامل در جایی که حیوان خوش تغذیه می کند مثل شرایط چرای طبیعی متدوال است. یولاف معمولا به خوبی به صورت دانه کامل هضم می شود ولی بیشتر غلات (مثل سورگوم) ممکن است به طور کامل هضم نشوند و به صورت دست نخورده دفع شوند. لذا فرآیند آنها مورد نیاز است.

 آسیاب کردن:

معمولا با آسیاب چکشی انجام می شود. عوامل موثر در میزان ریز بودن محصول نهایی شامل: اندازه الک، اندازه آسیاب چکشی، قدرت و سرعت، نوع غله و رطوبت آن. در مقاله بعد به اندازه مناسب غلات اشاره می گردد.

 غلتک خشک:

غله از بین غلتک هایی که معمولا دندانه دار هستند عبور می کند. اندازه ذرات از بسیار ریز تا بسیار زبر متفاوت است و به وزن غلتک، اندازه دندانه ها، فشار و فضاهای خالی، رطوبت دانه و سرعت ورود غله به غلتک بستگی دارد.

 غلتک زدن با بخار:

غله پیش از ورود به غلتک به مدت 1 تا 8 دقیقه در معرض بخار قرار میگیرد. بخار دانه را نرم می کند و موجب میشود که محصول از ظاهر یکنواخت تر و شیاردار تری برخوردار شود. رطوبت دانه اندکی افزایش می یابد. مزیت کمی از این روش عاید دامدار میشود. مزیت این روش بیش از حد مورد تاکید قرار گرفته است. اندازه ذرات و شکل شیار دار آن ممکن است خوشخوراکی و پذیرش آن توسط دام را بهبود دهد.

 حبه کردن:

معمولا پیش از پلت شدن (حبه شدن)، غله آسیاب یا غلتک زده میشود. مزیت اولیه این روش در مکانیزاسیون انتقال فرآورده می باشد. مزیت کم یا حتی هیچ مزیتی از پلت کردن نسبت به آسیاب یا غلتک کردن وجود ندارد. به ندرت می توان انتظار داشت مزایای پلت کردن بتواند هزینه های پلت کردن را توجیه کند.

 پرک کردن با بخار:

این اولین تکنیک مدرنی است که به طور برجسته ای بازده خوراک را در مورد یولاف افزایش داد. پیش از آسیاب کردن، غلات تحت شرایط اتمسفر به مدت 15 تا 30 دقیقه در معرض بخار قرار میگیرد. آسیاب­های غلتکی بزرگ و سنگین طوری تنظیم می شوند که فاصله بین آنها تقریبا به اندازه صفر باشد و محصولی که تولید می­شود بسیار باریک بوده و پرک های تولیذ شده بسیار مسطح و حاوی 16 تا 20% رطوبت است. این فرآیند نشاسته را ژلاتینه و قابل هضم تر می کند. درجه پرک کردن و سطح ژلاتینه شدن به نظر میرسد تحت تاثیر عواملی نظیر: زمان بخار دادن، دما، رطوبت غلات، اندازه و فاصله غلتک، سرعت فرآیند، نوع و واریته غله باشد.

 پرک کردن تحت فشار:

غله تحت تاثیر فشار (344739 پاسکال) به مدت 1 تا 2 دقیقه قرار می گیرد. بخار با فشار مطلوب به داخل مخزن تزریق می شود. غله در مخزن به دمای حدود 150 درجه سانتی گراد میرسد. پس از اینکه غله از دستگاه خارج شد به دمای حدود 93 درجه سانتی گراد و رطوبت حدودا 20% خنک پیش از پرک شدن می رسد. پرک حاصل از این روش نسبت به پرک حاصل از پرک کردن با بخار کمتر ترد است و در حین مخلوط کردن کمتر می شکند.

 برداشت با رطوبت بالا:

غله برداشت و با رطوبت 20-30 درصد انبار می شود. این غله پر رطوبت برداشت شده ممکن است آسیاب شود و در سیلوهای افقی یا انواع دیگری که اکسیژن به داخل آنها وارد نمیشود ذخیره شود.

 خیساندن:

غله خشک تا رطوبت بین 25 تا 30 درصد خیسانده می شود و در سیلوهای بدون اکسیژن به صورت دانه کامل به مدت 10 تا 20 روز پیش از تغذیه ذخیره می شود. غله به منظور افزایش بازده باید پیش از تغذیه غلطتک زده یا آسیاب شود.

 آماده سازی شیمیایی:

اسیدها، معمولا اسید پروپیونیک یا ترکیبی از اسید پروپیونیک و استیک، به غله مرطوب تازه برداشت شده اضافه می شوند تا اجازه ذخیره آن را در تاسیسات متداول انبار کردن بدهد. این روش نباید با خیساندن اشتباه گرفته شود.

 منبسط کردن (Popping):

غله خشک با یک رطوبت 10 تا 14 % به وسیله حرارت دادن با هوای گرم در 370 تا 425 درجه سانتیگراد به مدت 20 تا 30 ثانیه منفجر می شود. همه غله منفجر نمیشود، ولی ترکیب حاصل بسیار شبیه ذرت بو داده است. منفجر کردن موجب در هم شکستن گرانول های نشاسته و ژلاتینه شدن نشاسته آن می شود. غلتک زدن معمولا ضروری است.

 میکرونیزه کردن:

دانه هاتوسط حرارت حاصل از تابش اشعه مادون قرمز، پخته شده و با عبور از میان غلتکهای دندانه دار خرد می گردد. در این عملیات گرانوله های نشاسته متورم، پاره و ژلاتینه می شوند. چگالی محصول خروجی قابل تنظیم است.

 منفجر کردن (Exploding):

این روش شامل وارد کردن دانه خام به داخل لوله های پولادی با مقاومت کششی بالا است که قابلیت نگهداری حدود 100 کیلو دانه را دارد. بخار به داخل لوله وارد میشود به طوری که فشار به 1723695 پاسکال برسد. پس از حدود 20 ثانیه، یک دریچه باز می شود تا دانه ها به صورت توپ های متورم شده از آن فرار کنند و پوسته آن ها جدا شود. تحت فشار بسیار زیاد، رطوبت به دانه فشاری وارد می کند که وقتی دانه به هوا رها میشود، به چند برابر اندازه اولیه متورم می گردد.

 اکسترود کردن:

غله اکسترود به وسیله ماشینی تولید می شود که حرارت و فشار را به وسیله اصطکاک حاصل از عبور غلات از بین یک مارپیچ مخروطی شکل تولید می کند. دانه کامل خشک بدون هیچ رطوبتی به وسیله یک گرداننده مته مانند شکسته می شود و با وارد شدن نیروی زیاد از یک روزنه خارج میگردد، که نوارهایی ایجاد می کند که به پرک هایی با ضخامت حدودا 8 میلیمتر شکسته می شود.

 تف دادن:

غله از بین یک دستگاه سرخ کن (مشابه آنچه برای دانه سویا به کار می رود) عبور می کند. دانه تا حدود 150 درجه سانتی گراد حرارت می بیند و یک بوی فرآورده را می دهد که سرخ شده و ظاهر آن روغنی، متورم، و اندکی قند-سوخته مانند می باشد