گیاه کاسنی "Cichorium intybus" :

گیاهی است که تاریخ استفاده از آن به قبل از میلاد مسیح برمی گردد که در آن زمان توسط اطبای محلی جهت درمان بیماری های زیادی تجویز می گردید . در حال حاضر نیز ، ارزش و اهمیت خود را از دست نداده است . این گونه ، واریته های مختلفی در ایران دارد . گیاهی است تک پایه ، دارای ریشه قطور از تیره کاسنی ( کمپوزیته) . ویژگی این خانواده اینست که مجموعه گل روی سطح صافی به نام نهنج قرار دارد . در خانواده کاسنی سه نوع گل وجود دارد : 1- زبانه ای 2- لوله ای 3- زبانه ای – لوله ای .

ساقه گیاه کاسنی 5/0 تا یک متر است . برگ های آن در ناحیه قاعده ساقه عموما دراز و دارای بریدگی می باشند ولی در قسمت های انتهایی برگ ها عموما کوچک می باشند . گل آذین ، کاپیتول های مرکب از گل زبانه ای و گل ها معمولا به رنگ آبی است . فصل گلدهی اواخر تیرماه تا اواخر شهریور ماه است . از ساقه گیاه در صورت شکستگی ، شیرابه سفید رنگی از ساقه بیرون می آید که طعم تلخ و گس مانندی دارد . تکثیر کاسنی از طریق میوه گیاه انجام می شود . قوه نامیه 5 تا 6 سال حفظ می شود . در زمین های نسبتا مرطوب رشد کرده و مناسب ترین فصل برای کشت آن فروردین ماه می باشد . در هر هکتار حدود 5 کیلوگرم بذر نیاز است . ارتفاع گیاه به 4 تا 5 سانتیمتری که می رسد عملیات وجین آغاز می شود. برگ های کاسنی در مرداد ماه جمع آوری و در هوای آزاد خشک می شود . با برآوردهای بعمل آمده از هر هکتار 10 تا 15 کیلوگرم برگ خشک بدست می آید . جهت جمع آوری ریشه ها بهترین زمان آبان ماه است . برای اینکه عملیات خارج سازی ریشه راحت تر و همچنین رشد طولی ریشه بیشتر شود از خاک با بافت متوسط (لومی ) استفاده می شود . مصارف این گیاه به این شرح است که در کشورهای اروپایی به خصوص کشور فرانسه ، ریشه های این گیاه را بو داده و از آن نوعی قهوه  تولید می شود . مصارف پزشکی از قبیل استفاده در تصفیه خون و تب بر  دارد .

گیاه اسفرزه : "Plantago psyllium"   

گیاهی است علفی ، یکساله ، از تیره بارهنگ ، دارای ساقه 10 تا 30 سانتیمتری ، دارای گل های مجتمع به صورت سنبله ای فشرده ، برگ های باریک و دراز و میوه شکوفا دارد . میوه دو خانه ای و محتوی یک دانه در هر خانه . دانه کوچک ، لغزنده و خرمایی رنگ می باشد . تکثیر بوسیله دانه در زمین های شنی قابل نفوذ انجام می شود . جهت کاشت ابتدا شیارهایی به عمق 4 تا 5 سانتیمتر به فواصل 60 سانتیمتر حفر می شود . چون بذر خیلی کوچک است بعد از اینکه عمل کاشت انجام می شود .  یک غلطک ملایم بر روی خاک زده می شود .  چون هر چه خاک سطح تماس بیشتری با بذر داشته باشد ، عمل انتقال رطوبت به خوبی انجام میشود . فاصله هر پایه با پایه بعدی 10 تا 15 سانتیمتر است . میزان کود مصرفی 200 کیلوگرم در هکتار اوره می باشد .حداکثر عمق کاشت حدود 2 سانتیمتر می باشد . بذر گیاه جهت تسهیل کنندگی عمل دفع ، برگ آن جهت التیام زخم ها استفاده می شود . از لعاب دانه جهت رفع ورم چشم و در صنایع پارچه سازی جهت آهار پارچه استفاده می شود. گیاه اسفرزه دارای گلوکزیدی به نام اوکوبین و نوعی هیدرات کربن به نام گزیلین می باشد . دانه اسفرزه در حدود 10% موسیلاژ دارد .

گیاه مریم گلی "Salvia officinalis" :

اسانس گیری از این گیاه از قرون 15 و 16 میلادی تا کنون بین مردم رواج داشته است . گیاهی است از خانواده نعناع ، اسانس به رنگ سبز با بوی مخصوص ، ساقه ها چهار گوش ، منشعب به ارتفاع 30 تا 60 سانتیمتر ، برگ ها متقابل و به رنگ سبز روشن ، گل ها به رنگ آبی مایل به بنفش و مجتمع به صورت دسته های 3 تا 4 تایی ، برگ و ساقه این گیاه پوشیده از کرک است . روش های تکثیر ، دانه ، قلمه و خوابانیدن می باشد که اکثرا با بذر انجام می شود . تکثیر روش به قلمه زدن در اسفند ماه یا آذر ماه انجام می شود که بعد از اینکه قلمه ها کاملا ریشه دار شدند به زمین اصلی انتقال داده می شوند. جهت تکثیر با دانه در فصل بهار اقدام می شود. بذر این گیاه در شرایط مناسب تا 7 سال قوه نامیه خود را حفظ می کند . یکی از ویژگی های دیگر این گیاه اینست که می توان از قطعات مختلف ریشه جهت تکثیر استفاده نمود . هر 300 کیلوگرم ساقه سبز برگ دار یا گل دار این گیاه معادل یک کیلوگرم اسانس تولید می کند . زمان جمع آوری برگ گیاه خرداد و تیر ماه است . سرشاخه گلدار گیاه بعد از باز شدن گل جمع آوری می شود . زمین در نظر گرفته ، جهت کاشت باید اصلاح شده باشد . در زمین های اصلاح شده و حاصلخیز و مرطوب انجام می شود . اثرات دارویی این گیاه نیرو دهنده یا تقویت کننده ، مدر ، تسهیل کننده عمل هضم ، رفع ضعف مفرط ، ضعف اعصاب و ... می باشد . برگ گیاه مصرف ادویه ای دارد . همچنین از اسانس این گیاه جهت ساخت علف کش استفاده می شود .

گیاه اسطوخودوس "Lavandula vera" :

اسطوخودوس گیاهی است که در زمین های آهکی به خوبی رشد می کند ، پرورش این گیاه بیشتر جهت استفاده از اسانس آن است . گیاهی است چند ساله ، غیر علفی و همیشه سبز از تیره نعناع که ارتفاع ساقه آن تا 60 سانتیمتر می رسد . گل ها مجتمع به رنگ آبی که در راس ساقه قرار دارند . شرایط متفاوت زیستی به خصوص درجه حرارت و رطوبت و مشخصات جنسی زمین تغییرات محسوس و قابل توجهی را در گیاه مذکور  بوجود آورده است که منجر به پیدایش دو فرم متمایز که یکی دارای عطر بیشتری است گردیده است . بطور کلی جنس زمین ( خصوصیات فیزیکی و شیمیایی ، کودها و علف های هرز ) تاثیر بسزایی در کیفیت محصول ایفا می کند . روش مرسوم تکثیر این گیاه از طریق قلمه زدن است . ابتدا قلمه ها در محل مناسبی مانند گلخانه ها ، برگ دار و ریشه دار می شود ، سپس به زمین اصلی منتقل می شود . از طریق بذر و خوابانیدن نیز این گیاه قابلیت تکثیر دارد . در هر هکتار زمین 12500 پایه ( قلمه ) از این گیاه کاشته می شود . از هر پایه مرغوب گیاه 500 گرم سرشاخه گلدار و از هر هکتار 500 کیلوگرم گیاه بدست می آید . کود لازم 700 کیلوگرم فسفات و 200 تا 350 کیلوگرم در هکتار نیترات سدیم قبل از کشت استفاده می شود . با بررسی های بعمل آمده ، آب و هوا ، ارتفاع محل ، جنس زمین و نوع واریته در ایجاد محصول مرغوب و فراوان تاثیر دارد . آفتی به نام "Sophoronia humerella" جزء آفات اصلی این گیاه است .

جلسه هشتم

گیاه رزماری "Rosmarinus officinalis" :

گیاهی است که اعضای هوایی آن ارزش دارویی دارد . از این گیاه با توجه به اینکه همیشه سبز است به عنوان گیاه زینتی در کنار معابر عمومی استفاده می شود . هدف اصلی کشت گیاه مذکور تولید اسانس است .

از خواص درمانی آن می توان به ضد تشنج بودن ، مدر بودن ، صفرا بر ( ترشح غده کبدی را آسانتر می کند ) ، مقوی وعده ، ناراحتی های کلیوی و یرقان ( زردی ) و ... استفاده و کاربرد دارد . 

در صنایع غذایی برای ادکلن سازی از آن استفاده می شود . گل های این گیاه به دلیل داشتن نوش در حرفه زنبورداری استفاده می شود . گیاهی است پایا از خانواده نعناع ، ساقه گیاه از 30 تا 70 سانتیمتر است . در ماه های اردیبهشت و خرداد گل می دهد . گل به رنگ آبی روشن است . بهترین زمین ها برای کشت زمین هایی با جنس آهکی است . بافت خاک باید سبک باشد .

تکثیر گیاه از طریق دانه ، قلمه ، خوابانیدن انجام می شود . اگر تکثیر از طریق دانه باشد ، دانه های رسیده گیاه را در اسفندماه یا فروردین در محلی به نام خزانه کشت می کنند ، سپس به زمین اصلی انتقال داده می شود . فاصله هر گیاه 60 سانتیمتر تا 1 متر در نظر گرفته می شود . به روش قلمه در فصل بهار تعداد قلمه های زیادی از شاخه های مسن تهیه می شود . جهت ریشه دار کردن قلمه ها لازم است که از شرایط  گلخانه ای استفاده شود . بعد از سه هفته که در داخل گلخانه قلمه تولید برگ و ریشه کرد به زمین اصلی انتقال داده می شود . روش مرسوم تکثیر این گیاه ، قلمه است . قلمه حتما باید یک یا دو جوانه داشته باشد . هیچ وقت برش قلمه نباید به صورت عمودی باشد . زیرا اگر سطح صاف باشد ، رطوبت راحت در محل برش جمع می شود و محلی است برای آفات و بیماری ها . برش باید مورب باشد .

در روش جنسی کنترل صفات مرغوب یا مرغوب دست ما نیست . ولی در روش غیر جنسی اگر صفت مرغوب را در یک صفت داشته باشیم می توانیم صفت را در پایه دیگر قلمه بزنیم . بهره برداری معمولا از سال سوم شروع می شود . در زمانی که گیاه کاملا به گل رفته باشد. از خصوصیات مثبت این گیاه آن است که به محض برش شاخه ، سریعا جوانه های زیادی که در زیر برش هستند گیاه را پر بار و پر پشت می کنند . در زمان برش باید دقت شود که چون مقدار مواد مؤثره کم است ساقه های مسن برداشت نشود . زیرا اکثر جوانه هایی که باعث انبوه شدن گیاه می شود در ساقه های مسن هستند .

گیاه رازیانه "Foeniculum vulgare" :

گیاهی است که در مصارف دارویی ، غذایی ، صنایع عطر سازی از اعضا و قسمت های مختلف گیاه استفاده می شود .

بذر این گیاه حاوی اسانس نسبتا مناسبی است . اثرات دارویی که برای این گیاه است شامل ، نیرودهندگی و تقویت کننده ، افزایش دهنده ترشحات غدد شیری . گیاهی است از خانواده جعفری . با توجه به شرایط خاک ، ساقه از 1 تا 5/1 متر است . برگ ها به قطعات باریک رشته ای ، گل ها زرد و به صورت چتر مرکب است . میوه کوچک و معطر ، قسمت های دارویی این گیاه ، ریشه ، برگ و میوه آن است. در کتاب های مختلف دو نوع رازیانه نام برده شده است :

رازیانه شیرین که میوه آن درشت تر ، ساقه کوتاه تر و بسیار معطر است .

رازیانه تلخ

تکثیر بیشتر توسط بذر انجام می شود . برای تکثیر گیاه ابتدا باید در داخل خزانه ، بذر کشت می شود . سپس نهال های جوان به زمین اصلی انتقال داده می شود . خطوط کاشت با فاصله 120 سانتیمتر و فاصله هر پایه با پایه بعدی 80 سانتیمتر است .

با آزمایشات به عمل آمده کشت مستقیم این گیاه در طبیعت و زمین اصلی جواب داده است . زمین باید آهکی ، آفتاب گیر و رطوبت در حد متوسط باشد .

کودهای شیمیایی که قبل از کاشت به زمین داده می شود عبارتست از سولفات پتاسیم ، سوپر فسفات ، نیترات و اسید فسفریک .

در بهره برداری گیاه زمانی که ریشه مدنظر است در سال های اول و دوم ، زمانیکه ریشه ها به رنگ سفید هستند و هنوز چوبی نشده اند از خاک بیرون آورده و استفاده میشود . برگ رازیانه پس از آن که رشد کامل انجام شد ( رشد قسمت رویشی گیاه ) قبل از ظهور گل ها ، برگ ها جمع آوری می شود . میوه زمانی برداشت می شود که کاملا رسیده و به رنگ زرد روشن درآمده باشد .

گیاه شیرین بیان "Glycyrrhize globra" :

گیاهی است که بیشتر مصارف آن دارویی است و در مناطقی که خاک مناسبی داشته باشد تا 3 متر ریشه ، رشد می کند . نکته ای که در مورد این گیاه باید در نظر گرفته شود این است که از ریشه های مسن بهره برداری کمتری به عمل آید .

با توجه به اینکه قسمت دارویی این گیاه ریشه می باشد و باعث ریشه کردن کامل گیاه می شود ، استفاده به صورت وحشی این گیاه ممنوع است. در جنوب ایران گیاه مذکور به مقدار زیادی کشت می شود . گیاهی است از خانواده لگومینوز ، ساقه به ارتفاع 1 متر و از جمله معدود گیاهانی است که  در بافت رسی یا بافت سنگین ، رشد مناسبی دارد . این گیاه وقتی به صورت زراعی در زمین کشاورزی کشت می شود ، ندرتا به گل می نشیند . جهت تکثیر این گیاه بیشتر از سوش جوانه دار این گیاه استفاده می شود .  در بعضی مواقع از بذر نیز استفاده می شود .

سوش : غده هایی که دارای جوانه های کوچکی است و در اطراف ریشه به خصوص یقه گیاه به حد زیادی دیده می شود . جهت کشت انبوه این گیاه ، نهال های جوانی که در پاییز در خزانه به صورت سوش جوانه دار یا بذر تکثیر شده اند در فصل بهار به زمین اصلی انتقال داده می شود .

فاصله خطوط کاشت 80 سانتیمتر و فاصله هر پایه با پایه بعدی 50 سانتیمتر می باشد .

خاک مناسب برای این گیاه باید کاملا مغذی باشد .

ریشه های گیاه از سال سوم به بعد ، زمانیکه گیاه ، خزان کامل انجام می دهد ، جمع آوری می شود . با برآوردهای به عمل آمده از هر هکتار 8 تا 10 هزار کیلوگرم ریشه ، جمع آوری می شود .

گیاه گل محمدی "Rosa gallica" :

گیاهی است که مصارف دارویی ، غذایی و صنعتی دارد ولی عمده مصرف این گیاه جهت گلابگیری و تهیه اسانس است . اگر گل را به عنوان جنبه دارویی بخواهیم جمع آوری کنیم ، بیشتر از غنچه هایی که در حالت شکفته یا نیمه شکفته هستند استفاده می شود که علت آن دارا بودن درصد زیادی از تانن و بعضی از مواد مؤثره دیگر است که اثرات درمانی زیادی دارند که در هنگام شکفته شدن گل،  قسمت زیادی از آن یا ترکیب می شود یا کلا از دست می رود .

تکثیر این گیاه بیشتر از روش قلمه زدن است . قلمه را معمولا از ساقه های جوان تهیه می کنند . ابتدا قلمه ها را در خزانه یا گلدان های پلاستیکی در گلخانه ریشه دار کرده و خود قلمه برگ دار شده ، سپس به زمین اصلی منتقل می کنند که این زمان برابر یکسال است . زمین اصلی باید شخم کافی و عمیق زده شده باشد . بافت خاک باید سبک ، مرطوب و حاوی کودهای دامی پوسیده باشد . خاک های سنگین برای تکثیر و پرورش این گیاه مناسب نیست .

انتقال به زمین های اصلی در مهر ماه انجام می شود . فاصله خطوط کاشت 120 سانتیمتر و فاصله هر پایه با پایه بعدی 60 سانتیمتر است . قسمت های انتهایی گیاه بعد از کاشت بهتر است قطع شود.

سم پاشی و استفاده از گرد های ضد عفونی کننده به منظور جلوگیری از هجوم حشرات و قارچ ها به گیاه کاشته شده ضروری است . در زمستان نیز با انجام مراقبت های کامل ، شاخه های غیر مفید را از گیاه جدا می کنند . در پاییز نیز کودهای دامی به خاک اضافه می شود . بهره برداری در حالت غنچه و گل از گیاه انجام می شود که بعد از چیدن گل ها قسمت پایینی گل آذین از گلبرگ جدا می شود . باید دقت شود که پرچم ها به گلبرگ ها نچسبند .

هر چه گلبرگ ها خالص باشد ، ماده مؤثره نیز خالص تر است .

بهترین زمان هرس ، اواخر زمستان است ، چون اگر سرمای شدید در منطقه وارد شود ، حداقل شاخه هایی که نیاز نیست و استفاده ندارد با سرما از بین برود .

گیاه نعناع "Menta piperita" :

 گیاه دارویی است که برگ های تازه آن به عنوان نیرو دهنده ، مقوی معده و ضد تشنج کاربرد دارد . مهمترین اهمیت این گیاه تولید اسانس است و به عنوان گیاه مرجع در مقایسه با سایر گیاه تولید کننده اسانس کاربرد دارد . گیاهی است که تقریبا بیشترین اسانس را دارد

این گیاه در طبیعت دارای دو گره های فراوانی است که ساقه و برگ خشک شده آن مصرف غذایی داشته و به عنوان طعم دهنده غذا استفاده می شود .

گیاهی است علفی ، پایا ، از تیره نعناع که دارای دو نوع ساقه است : 1- ساقه خزنده 2- ساقه زیر زمینی

از ساقه خزنده در محل گره ها ، ریشک هایی به طرف زمین ایجاد می شود و دقیقا از همان محل ریشک ها ، ساقه هایی به شکل قائم از گیاه بوجود می آید که هر کدام نقش یک گیاه مادری را بازی می کند . در فصول مختلف از قسمت های همین ساقه ها به عنوان تکثیر گیاه استفاده می شود .

برگ های گیاه متقابل که در کناره ، دندانه دار است ، گل ها به رنگ قرمز و کم و بیش ارغوانی که به شکل مجتمع و سنبله هستند وجود دارد . سنبله ها شکل بیضی دارند .

نحوه تکثیر این گیاه بیشتر از ساقه های خزنده در زمانیکه تولید ریشک ها و ساقه ها را نموده اند ، است .

گیاه کم توقعی است که شرایط مرطوب را می پسندد و زمینش باید کاملا شخم خورده باشد . اگر قسمتی از گیاه آفت زده شود ، بهترین حالت ، آن است که آن قسمت از مزرعه حذف شود .

برداشت محصول معمولا بعد از گل دادن تعدادی از پایه ها که حدودا تیرماه است انجام می شود . اگر آبیاری به صورت مرتب انجام بگیرد ، از این گیاه دو چین با محصول دهی بالا برداشت می شود . میزان محصول در هکتار ، 20 تن است . قسمت های برگ این گیاه ، خالص ترین قسمت های دارویی این گیاه از لحاظ مواد مؤثره می باشد .

گیاه ختمی   "Althea officinalis" :

گیاهی است چند ساله ، علفی ، از تیره پنیرک که بیشتر در ایران از گل آن به عنوان دارویی استفاده می شود . گیاهی است که ارتفاع 5/0 تا 5/1 متر دارد . دارای برگ ها و ساقه های پوشیده شده از کرک های نرم و غده مانند است .

در مناطق مرطوب ، به شکل وحشی یا طبیعی به وفور دیده می شود . یکی از گیاهانی است که علاوه بر جنبه دارویی ، جنبه زیستی هم دارد . برگ های ختمی به صورت متناوب ، پهنک آن منقسم ( تقسیم شده ) به سه تا پنج لوپ و کنار برگ ، حالت دندانه دار است . گل های آن به رنگ صورتی است . از مشخصات عمده این گیاه ، جهت شناسایی ریشه های دراز و دوکی شکل آن است که به رنگ خاکستری است .

پراکندگی : به صورت وحشی در سواحل ماسه ای و زمین های مرطوب دیده می شود .

قسمت های مورد استفاده این گیاه ، برگ ، ریشه و گل های آن است که مهمترین اثر دارویی آن ، اثر نرم کنندگی  است . 

زمینی که می خواهد گیاه در آن کشت شود باید دارای بافت سبک بوده و رطوبت در حد متوسط و شخم کافی خورده باشد .

کودهای شیمیایی که استفاده میشود ، بیشتر کودهای پتاس و اوره است . اگر روش تکثیر به وسیله دانه باشد ، ابتدا دانه را در خزانه ، سبز کرده و دقیقا یک سال بعد به زمین اصلی منتقل می کنند .   زمان جمع آوری معمولا بعد از شکفتن گل است .

جلسه نهم :

گیاه علف چای "Hypericum perforatum" :

از جمله گیاهان دارویی است که به دلیل اینکه در سطح مراتع به وفور دیده می شود و با بیشترین شرایط آب و هوایی کشور سازگاری دارد ، کشت و اهلی کردن آن کمتر انجام می شود .  گیاه دارویی است که سرشاخه گلدار آن جنبه دارویی دارد . به عنوان مسکن اعصاب و ضدعفونی کننده و تقویت کننده و ... استفاده می شود .

ترکیباتی که در اسانس این گیاه شناسایی شده شامل تانن ، هتروزئید و یک نوع ماده رنگی است .

گیاهی است چند ساله از تیره علف چای ، ساقه (5/0 – 8/0 متر ) ، برگ ها ساده و متقابل می باشد . نقاط کوچک و شفافی به تعداد زیاد در سطوح فوقانی پهنک برگ دیده می شود که عامل مهمی جهت شناسایی این گونه است . گل آن به رنگ زرد و به صورت مجتمع بر روی گیاه دیده می شود . این گیاه بیشتر در اراضی متروکه حاشیه راه های روستایی دیده می شود .  

گیاه کنجد "Sesamum indicum" :

این گیاه در درجه اول به عنوان دانه های روغنی کشت می شود و در درجه دوم  به عنوان ارزش دارویی استفاده می شود .

روغن کنجد ، معمول ترین قسمت غذایی این گیاه است . در حال حاضر حدود 200 واریته این گیاه با فرم های مختلف شناخته شده است . دانه های روغنی این گیاه بر حسب واریته و فرم گیاه به رنگ های مختلف سفید ، حنایی ، قهوه ای ، سیاه و ابلق دیده می شود . روغن کنجد اثر ملین دارد و در صنعت به عنوان روغن موی سر یا صابون های مختلف و از روغن های با کیفیت پایینتر به عنوان چرب کنندگی برخی از دستگاه های مکانیکی استفاده می شود .

گیاه کنجد گیاهی است یکساله به ارتفاع 50 تا 65 سانتیمتر و در مواقعی که زمین مرغوب باشد ارتفاع به یک متر می رسد . برگ آن دارای پهنک بیضوی شکل است . نوک برگ تیز است . گل ها به شکل منفرد هستند . میوه محتوی دانه کوچک بیضوی است . تکثیر از طریق بذر ، بیشتر در مناطق جنوبی ایران مثل اهواز رونق زیادی دارد . کل دوره رویشی گیاه 90 تا 100 روز است.

جمع آوری محصول کمی قبل از باز شدن میوه یعنی 4 تا 6 هفته پس از خاتمه گل دادن انجام می شود . در این حالت گیاه از 10 سانتیمتری خاک چیده می شود ، سپس به انبار منتقل می شود . بعد از اینکه رطوبت گیاه به حداقل خود رسید ( حدودا یک هفته) با چوب مخصوصی ضرباتی به قسمت هوایی گیاه وارد می شود . این عمل باعث می شود که بذرها جدا شده و روی زمین بریزد . بعد از اینکه مطمئن شدند میوه ای روی گیاه وجود ندارد ، کاه و کلش را جدا کرده و بذرهای آن را جمع آوری می کنند . برای استخراج روغن ابتدا دانه ها را در آب می شویند تا گرد و خاک احتمالی و مواد رنگی گرفته شود . سپس با وسیله ای پوست از بذر جدا می شود و مرحله بعدی وارد کردن این بذرها با پوسته ها در داخل آب است . بذرها به علت سنگینی ته نشین شده و پوسته ها روی آب قرار می گیرند . تفاله یا پوسته بذر استفاده دامی دارد و به عنوان یک ماده مغذی به دام داده می شود . قسمت داخلی یا مواد غذایی داخل بذر ، خاصیت دارویی دارد .