Araliaceae

Scientificname: Aralia nudicaulis

Latine name: Wild Sarsaparilla

7- عشبه بیابانی:

از خانواده   Araliaceae ، جنس Aralia می باشد.

گستره:

آمریکای شمالی

ویژگیهای فیزیکی:

گیاه دائمی تا40 سانتی متررشد می کند. این گیاه نسبت به سرما حساس می باشد. گلدهی در ماه خرداد و رسیدگی  بذردرماههای مرداد تا شهریور صورت می گیرد. گلها دوجنسی وگرده افشانی  بوسیله زنبورصورت می گیرد.

کاربرد غذایی:

ساقه زیرزمینی عشبه بیابانی را به صورت چاشنی استفاده می کنند.طعم آن شیرین و بوی خوبی دارد. ساقه های جوان را مثل سبزیهای معطر می پزند. از ریشه آن چای می سازند. ریشه را در آب می جوشانند تا رنگ آب قهوه ای مایل به قرمز شود. از میوه عشبه ژله می سازند. اندازه میوه 6 میلی متر است.

کاربرد دارویی:

ریشه عشبه بیابانی مقوی، عرق آور، ادرارآور، محرک و تقویت کننده می باشد. همچنین برای درمان بیماریهای ریوی، آسم، رماتیسم بکارمی رود. آنرا بصورت ضماد بر روی  محل های رماتیسمی، زخمها، جراحت ها، سوختگی، خارش پوست و اکزما قرارمی دهند. ریشه را در اواخر تابستان و پاییز جمع آوری کرده ، خشک نموده و بعدا مصرف می کنند. یک نوشیدنی از ریشه سابیده می گیرند که برای درمان انواع  سرفه ها بکار می رود. یک دارو از ریشه عشبه بیابانی می سازند که برای درمان آماس مثانه بکار می رود.

جزئیات کاشت:

عشبه بیابانی خاک لومی عمیق و محیط تا حدی سایه را دوست دارد. این گیاه نسبت به سرما حساس می باشد .

 تکثیر:

بذرعشبه را درون شاسی سرد بکارید. بذرهای انبارشده نیاز به 3تا 5 ماه استرافیکاسیون سرد دارند. بذور در درجه حرارت 20درجه در عرض 1 تا 4 ماه جوانه می زنند. گیاه را در گلدانهای مجزا درون گلخانه ، در زیر نور آفتاب رشد می دهید تا زمستان سپری شود. وقتی گیاه 25 سانتی متر شد در اواخر بهار یا اوایل تابستان  آنرا می توان درمحیط اصلی اش کاشت. قلمه زنی ریشه های 8 سانتی متری در ماه آذرصورت می گیرد. این ریشه ها را درون شاسی سرد قرار می دهید.  در ماههای اسفند وفروردین ریشه ها را به طور واژگون درون شن و گلدان می گذارید. تقسیم پاجوش در زمستان بعدی انجام می گیرد بدین صورت که پاجوشها را مستقیم در محیط اصلی می کارید.